درحالیکه کارشناسان علوم مختلف بر این باورند برای حل مشکلات ریشه ای کشور در حوزه های مختلف از جمله حوزه های فرهنگی ،اجتماعی،سیاسی واقتصادی باید شیوه مدیریت آموزش وپرورش آن کشور را اصلاح وتقویت کرد وهمه دولت ها در شعار به اهمیت این حوزه مهم اجتماعی می پردازنداما در عمل هنگام تخصیص بودجه این موضوع اصلی کشورمورد غفلت قرارمی گیردونگاه به آموزش وپرورش نگاه سرمایه ای است.با این نگاه در تخصیص بودجه آموزش وپرورش نباید از متولیان تعلیم وتربیت کشورانتظار معجزه داشت. دولت های که آموزش وپرورش را دستگاه مولد می دانند وبیشترین توجه رادرزمان تخصیص منابع به آموزش وپرورش دارند.قطعا مجبوربه تامین هزینه های گزاف در حوزه های آسیب های اجتماعی وبزه کاری نیستند. مروربودجه سال ۱۴۰۲کم توجهی به آموزش وپرورش را نشان می دهد که این موضوع باسیاست های کلان دولت مردمی وبیانات رهبر فرزانه انقلاب در تحقق گام دوم انقلاب که ایجاد نشاط وامید در جامعه است همخوانی ندارد. امید می رود نمایندگان فرهیخته مجلس با درک مشکلات آموزش وپرورش وبدهی های انباشته شده آن شرایطی را فراهم نمایند.تا علاوه بر کیفیت بخشی به نظام آموزشی کشوراجازه ندهند سفره فرهنگیان عزیزاز این که هست کوچکتر شود
فشار مدیران مدارس برای تامین هزینه های حداقلی مدرسه به خانواده ها خلاف اصل سوم قانون اساسی وزیبنده نظام جمهوری اسلامی نیست.
علی محمدی نشاط و زندگی
