چه بخواهیم چه نخواهیم مقوله فوتبال در دنیا در ابعاد سیاسی،فرهنگی، اجتماعی و حتی اقتصادی ابزاری موثر در نزد دولت هاست وجهان بدلیل درک درست از این مقوله کارساز با کمک گرفتن از متخصصین در دانشگاه‌ها سعی کرده اند از فوتبال و ورزش نهایت استفاده را ببرند.
به همین منظور غالبا شخصیت های ورزشی خصوصا فوتبال از بین دانشمندانی استفاده می کنند که محصول علم و عمل و تحصیل کرده دانشگاهی باشند. ضعف شناخت ازابعاد مختلف فوتبال در کشورما انقدرسطح مدیریت را پائین آورده است که نه تنها ازاین ظرفیت بی بدیل استفاده درست نمی شودبلکه برعکس درخیلی از اتفاقات فوتبال به تهدیدی تبدیل شده که سرمایه های مادی و معنوی این رشته پرطرفدررا هدرمی دهد.
وجودبیش از ۵۰ دانشکده تریت بدنی در کشور و هزاران عضو هیات علمی با گرایش های تخصصی و چهره های علمی و عملی دراین رشته بدلیل ضعف نگاه مدیریتی هیچ نقشی درتدوین و اجرای برنامه های فوتبال کشورندارد. تجارب گذشته هم باعث بی رغبتی اصحاب علمی و تخصی فوتبال برای همکاری با فدراسیونی می شود که جایگاه فوتبال را نمی شناسد
و این ظرفیت مهم را معطل نگه داشته است.
جا درد اهالی رسانه و مدیران دغدعه مند زمینه اتصال فوتبال با بدنه علمی، سیاسی،اجتماعی ومراکزعلمی وپژوهشی را ازطریق تدوین تفاهم نامه با دانشگاه ها فراهم نمایند.
ادمه روند فعلی فوتبال کشور صرفا عقب ماندگی فنی نیست بکه قهر جامعه متخصص و علاقمند و طرفداران فوتبال را فراهم و موجب تهدید برای فوتبال کشور است.
از وزیر ورزش و جوانان انتظار بیشتری است که ضمن انجام وظیفه اصلی خود در حوزه فوتبال با بکارگیری از افراد متخصص و کار بلد فوتبال را بسوی هدف اصلی خود که نشاط اجتماعی و تربیت همگانی است هدایت و جلوی این بی برنامگی های موجود را بگیرید.
آقای وزیرفوتبال دانشگاه اثربخشی است به وسعت ایران وجهان میزان بهره برداری ما از فوتبال بستگی به دانش شما و افرادی است که در این حوزه مدیریت می کنند
لطفا به وظیفه خود عمل کنید.
علی محمدی عضو هیات علمی دانشگاه
