ساده ترین تعریف مدیریت علمی یعنی بسیج منابع برای رسیدن به اهداف سازمانی است اگر مدیران منابع را فقط در منابع مالی ببینند واز توجه به سایر منابع مانند منابع انسانی و فرصت های نهفته وظرفیت های قانونی که می تواند در حل مشکلات سازمان راه گشا باشد غفلت کنند.قطعا در تحقق رسالت خود ناتوان وسازمان را با چالش های گونا گون مواجه می کنند. درچنین فضای مدیریتی استراتژی های خرد وکلان دچار آسیب و زمینه رشد وبالندگی سازمان ازجمله بهینه سازی در منابع متوقف می شود. اصطلاحا به این سبک مدیریت هزینه ای می گویند که غالبا مدیران سنتی را شامل می شود. در مقابل مدیریت سنتی مدیریت برنامه محور مطرح می شود که این مدیران ضمن آگاهی از ظرفیت های داخلی نیم نگاهی هم به ظرفیت های محیطی وبرون سازمانی خود دارند و سعی می کنند با استفاده از دانش ومهارت های مدیریتی خود وهماهنگی بین همه منابع وظرفیت های موجود تحقق اهداف سازمانی را تسهیل کنند . شایسته است در یک واکاوی علمی به بررسی عملکرد مدیران کنونی کشور بپردازیم وقبل از هر اقدامی با مدیران هزینه ای خدا حافظی و میدان عمل در مدیریت کشور را به دست مدیران علمی با رویکرد برنامه محوری بسپاریم. در اینجا وظایف مدیران عالی دولت مثل استاندارن،وزرا ونمایندگان مجلس شورای اسلامی این است که با برنامه ریزی دقیق و افزایش بعد نظارتی خود از هدر رفتن منابع کشور جلوگیری وزمینه های عملی اجرای قانون رادر جامعه فراهم کنند. پرواضح است توجه به نظام شایسته سالاری وتدوین شاخص های لازم برای عزل ونصب مدیران می تواند زمینه رشد وشکوفایی کشورباشد که طی دهه های گذشته کمتر شاهد آن بوده ایم.
دکترعلی محمدی
